Keltisch zeezout komt uit de Guérandestreek in Bretagne, Frankrijk. Keltisch zeezout is in twee verschillende vormen verkrijgbaar:

• Als ‘sel gris’ (grijs zout), ook wel ‘gros sel marin’ (grof zeezout) genoemd
• Als wit tafelzout, ‘fleur de sel’ (bloem van het zout) genoemd

Beide vormen zijn zeer rijk aan mineralen en spoorelementen, wat een bijzonder volle en complexe smaak geeft, dat behalve zout- ook zoet- en bittertinten bevat. Van alle zouten heeft Keltisch zout het laagste gehalte aan natriumchloride en is daarmee het zachtste en ‘vriendelijkste’ zeezout ter wereld. Het ruim tweeduizend jaar oude Keltische zoutwinningsproces is hiervoor verantwoordelijk.

Wat maakt Keltisch zeezout Keltisch?
Hoe kan zeezout uit Frankrijk nu Keltisch zijn, zul je je afvragen. Heb je je ooit afgevraagd waarom de namen Bretagne en Groot-Brittannië zoveel gelijkenis vertonen? Dat komt omdat het Keltische rijk zich in zijn hoogtijdagen gaandeweg vanuit West-Europa uitstrekte naar onder andere de Britse eilanden.

Denk ook aan de Galliërs uit Asterix en Obelix. Deze stripserie gaat over het Keltische verleden van Frankrijk en de strijd tussen de Galliërs en de Romeinen. In Schotland, Ierland, Wales en de zuidwestelijke provincie Cornwall wordt nog Gaelic gesproken, de oorspronkelijke Gallische (Keltische) taal. Tot op de dag van vandaag wijkt het oude Bretonse dialect volkomen af van het hedendaagse Frans en heeft het meer gemeen met het Gaelic van de Britse eilanden.

Op de Britse eilanden mag de Keltische taal dan voortleven, in Bretagne is behalve de taal ook het eeuwenoude zoutwinningsproces van de Kelten bewaard gebleven. De leverancier van dit zout in Nederland, Breizh Import, dankt zijn naam aan de Bretonse naam voor Bretagne: Breizh. De eigenaar, Pascal Pichon, importeert het zout rechtstreeks van zijn broer, Patrick Pichon, in het plaatsje Batz-sur-Mer.

Hoe wordt Keltisch zeezout gewonnen?

Keltisch zeezout wordt op een andere manier gewonnen dan de manier waarop commercieel zeezout wordt gewonnen.

Zeezout dat commercieel wordt gewonnen, bijvoorbeeld in het Middellandse Zeegebied, verkrijgt men door een bassin vol te laten lopen met zeewater en dit vervolgens af te sluiten. De warmte van de zon doet vervolgens de rest, waardoor het water verdampt en er zoutkristallen overblijven. Vervolgens schept men met bulldozers het zout op, zonder rekening te houden met de bovenste of onderste laag van het zout en zonder dat het zout gecontroleerd wordt op mogelijke vervuiling. Dit zout wordt vervolgens gewassen, gedroogd en vaak geraffineerd.

In Guérande liggen nog steeds de aloude, door de Kelten aangelegde zoutmoerassen. De Kelten lieten het zeewater binnenkomen via een ingenieus kanalenstelsel waarbij het zout van het ene naar het andere ondiepe bassin werd geleid. Het gehele proces duurde zo’n twee weken, waarna het zout in het laatste bassin door de zon gedroogd werd en handmatig opgeschept. Vandaag de dag wordt in Guérande nog op exact dezelfde manier zout gewonnen als de Kelten dit meer dan tweeduizend jaar geleden deden. Het mineraalrijke, zachte en zuivere karakter dankt het pure, ongeraffineerde Keltische zeezout aan dit unieke proces.

Wat is er zo bijzonder aan de Keltische zoutwinningsmethode?

De ondiepe zoutmoerassen van Guérande bevatten speciale soorten klei. Kennelijk wisten de Kelten – zonder enige vorm van wetenschappelijk onderzoek! – dat de interactie tussen de klei en het zeewater een bepaalde zuiverende werking had op het zeewater. Niet dat er in hun tijd sprake was van vervuiling als gevolg van schepen die aangedreven werden door dieselolie of van het lozen van gifstoffen in de zee. Voor de Kelten was deze interactie tussen land en zee een heilige aangelegenheid, waarmee zij de levenscyclus tussen zon, zee, water en land eerden. Vandaag de dag profiteren wij van dit natuurlijke Keltische ‘zuiveringssysteem’ om geheel vervuilingsvrij zout te kunnen winnen, zonder gebruikmaking van chemicaliën – iets waar menige moderne waterzuiveringsmaatschappij nog wat van kan leren!

Er is nog een ander voordeel verbonden aan de interactie tussen de zure klei van de bodems van de zoutmoerassen en het basische zeewater, namelijk dat de zure klei de pH (zuurgraad) van het zeewater iets naar beneden brengt. Hierdoor daalt het gehalte aan natriumchloride, dat gewoonlijk bij zeewater tussen de 97 en 99% bedraagt, naar net iets onder de 90%, waarvan ongeveer 33% natrium en ongeveer 54% chloride. Natriumchloride is in de hoge concentraties die van nature in zeewater zitten bijtend en scherp, maar Keltisch zeezout dankt zijn zachte, ‘vrouwelijke’ smaak aan het feit dat het gehalte aan natriumchloride naar beneden is gebracht. Hierdoor is de smaak en het mondgevoel van Keltisch zeezout absoluut niet te vergelijken met andere land- en zeezouten.

Een laatste uniek aspect verbonden aan het lage gehalte aan natriumchloride in Keltisch zeezout is dat het meer ruimte biedt aan andere mineralen en spoorelementen, zowel van het land (de kleibodems) als de zee. Dit bevordert de gezondheid van mens, dier, bodem en plant. Allemaal hebben we een zo volledig mogelijk spectrum aan mineralen en spoorelementen nodig, mineralen ondersteunen het leven! De aanwezigheid van grijze kleimineralen in de onderste zoutlaag verklaart ook de naam ‘sel gris’.

Er zijn nog andere kleuren verbonden aan Keltisch zeezout, maar daarvoor moet je naar Guérande afreizen in het zoutseizoen, dat meestal in juni begint, als de weersomstandigheden het toelaten. De unieke samenstelling van de kleibodems van de zoutmoerassen veroorzaakt allerlei borrelende levensprocessen, waardoor de verschillende moerassen verschillende kleuren vertonen. Dit is een wonderlijk en spectaculair tafereel dat je met eigen ogen gezien moet hebben. Wat wisten de Kelten dat wij niet weten?

Waarom twee soorten Keltisch zeezout?

De zoutwinners in Guérande worden paludiers genoemd. Zij laten het zeewater binnenkomen en leiden het van het ene moeras naar het andere. Als het zeewater eenmaal door de zon is opgedroogd, scheppen de paludiers het zout handmatig op. Er zijn zowel mannelijke als vrouwelijke paludiers. Eerst gaan de vrouwen aan het werk, vanwege hun fijnere motoriek. Zij scheppen voorzichtig de bovenste laag van het zout af, die niet meer dan één tot anderhalve centimeter is. Omdat deze toplaag het minst in aanraking is geweest met de klei op de bodem van de zoutmoerassen ziet deze er het witst uit, het heeft de kleur van gebroken wit.

Bovendien heeft de natrium de neiging om bovenop te kristalliseren en de kristallen zijn fijner, minder grof dan van andere mineralen en spoorelementen, die elk op hun eigen manier kristalliseren. Deze bovenste witte zoutlaag wordt ‘fleur de sel’ genoemd en is het duurste, meest exclusieve Keltische zeezout, omdat de toplaag zo dun is en dus relatief weinig fleur de sel oplevert. Fleur de sel bevat iets meer natrium dan de onderste zoutlaag, het ‘sel gris’, maar heeft nog altijd een verrassend zachte smaak. Vanwege zijn fijne structuur is deze ‘bloem van het zout’ een smakelijk en zeer gezond tafelzout dat, behalve natrium, nog steeds veel mineralen en spoorelementen bevat.

Aangezien de zoutwinning in Guérande relatief kleine hoeveelheden fleur de sel oplevert en aanzienlijke grotere hoeveelheden sel gris is sel gris, vanwege het grotere aanbod, goedkoper dan fleur de sel. Laat je echter niet afleiden door de prijs, noch door de grijzige kleur van het zout. Sel gris is het meest mineraalrijke Keltische zout van de twee en kent meerdere toepassingen. In de keuken dient het als smaakmaker van gerechten of als marinade voor bijvoorbeeld visgerechten. Sel gris wordt ook gebruikt als aanvullend mineralencomplex voor zowel mensen (in de vorm van een zoutwateroplossing, ‘Sole’ genaamd) als voor dieren (bijvoorbeeld als toevoeging aan het voer of in het drinkwater) en zelfs als bemesting voor de bodem van je kamperplanten, tuin of voor landbouwdoeleinden om het land te (re)mineraliseren. Je kunt met dit zachte zout zelfs je tanden poetsen!

Deze handmatige methode van zoutwinning is volkomen uniek. Het klimaat in Guérande is vergelijkbaar met dat van Nederland, dus depaludiers moeten hun zoutbergen beschermen tegen ongunstige weersomstandigheden als regen en wind. Als er een hevige storm opsteekt kan het gewonnen zout volledig wegwaaien. Als het hevig regent kan het zout wegspoelen. Patrick Pichon, de man die het Keltische zeezout wint dat op deze site verkocht wordt, woont op ongeveer honderd meter afstand van zijn zoutbergen en moet letterlijk naar buiten rennen om zijn zout af te dekken als het regent. Als er sprake is van een natte zomer met weinig zon, zoals we die in Nederland ook kunnen hebben, dan kunnen hij en zijn collega’s dat seizoen weinig of geen zout winnen en moeten ze op hun oude voorraad teren. Het blijft ouderwets handmatig vakwerk daar in Guérande, met alle bijbehorende risico’s. Een hard, maar eerlijk bestaan.

Het voordeel voor de consument is dat deze door al dat harde werk kan beschikken over een volledig complex aan mineralen en spoorelementen dat behalve lekker ook gezond is. Keltisch zeezout bevat zelfs nog maximaal 10% vocht. Na het oogsten laat men het zout nog ongeveer een half jaar liggen om het op natuurlijke wijze te laten drogen. Het wordt daarna rechtstreeks in de  verpakking geschept, zonder dat het zout wordt gewassen,of geraffineerd. Dit is onder andere belangrijk omdat het vochtminnende magnesium hierdoor bewaard blijft.

Toepassingen van Keltisch zeezout

Keltisch zeezout kent meer toepassingen dan je in eerste instantie zou verwachten. Hieronder zet ik er een aantal uiteen.

Culinair

De meest voor de hand liggende toepassing is natuurlijk in de keuken. De betere koks weten al jaren dat het grijzige ‘sel gris’ en het witte ‘fleur de sel’ tot de betere zouten behoren. In de gastronomie beschouwt men sel gris als een zout waarmee men aardappelen, rijst of pasta kookt en fleur de sel wordt gebruikt om – handmatig, niet uit een molentje! – over gerechten te strooien bij het opdienen.

Jarenlang was dit het best bewaarde geheim van topkoks, nu is dit topzout ook voor jou beschikbaar om in de keuken te gebruiken. Ik beveel fleur de sel aan als tafelzout, omdat het de juiste smaak en structuur heeft. Sel gris is echter met een vijzel ook fijner van structuur te maken en smaakt er niet minder om.

Er wordt wel eens beweerd dat de mineralen in Keltisch zeezout verloren gaan als deze verhit worden en dat het zout daarom beter ongekookt gebruikt kan worden. De waarheid ligt in het midden. Het mag duidelijk zijn dat koken de chemische structuur van alle voedingsstoffen verandert en dus ook die van mineralen. Toch overleven de meeste mineralen met gemak het kookpunt. Andere voedingsstoffen kunnen mogelijk verloren gaan door verhitting, maar veel mineralen niet. Wil je echt het zekere voor het onzekere nemen, dan raad ik aan het zout pas bij het opdienen aan een gerecht toe te voegen.

Een andere culinaire toepassing van zeezout is het inleggen van voedsel in zout om het beter bewaarbaar te maken. Een bekend recept in Guérande, de streek waar Keltisch zeezout wordt gewonnen, is het marineren van vis in Keltisch zeezout en deze hierin te bakken. Zou dit de basis zijn van het woord ‘marineren’? Denk aan ons woord ‘marine’.

Nog een laatste opmerking: wees niet bang voor zout! Ons lichaam heeft zout nodig. Wij zijn in meerdere opzichten een verdunde oceaan:

• Als baby’s liggen we in de baarmoeder in een zout badje dat we ‘vruchtwater’ noemen en dat verdacht veel lijkt op een verdunde oceaan.
• Ons hersenvocht is eveneens een verdunde oceaan.
• Ons bloed smaakt zout, evenals ons zweet en onze tranen. Bloed bestaat voor 0,9 procent uit mineraalzouten, de samenstelling ervan is voor 98 procent identiek aan zeezout en is dus een verdunde oceaan.
• We zijn op maar liefst drie cruciale niveaus een verdunde oceaan, te weten ons bloedplasma, onze lymfevloeistof en het vocht dat onze cellen omringt.
• Diarree wordt verholpen met een simpele water- en zoutoplossing en we krijgen zoutoplossingen toegediend in een ziekenhuis om ons in leven te houden.

Een goede manier om van je zoutfobie af te komen is om niet te denken in termen van zout, maar het te zien als een mineralencomplex. Voedsel kan zowel helen als doden. Hippocrates, de grondlegger van de medische wetenschap, wist dit al toen hij zei:

Laat voedsel uw medicijn zijn en uw medicijn uw voedsel.

Gezondheid

Ik zei het al, de vele mineralen en spoorelementen in Keltisch zeezout kunnen als een mineraalcomplex gezien worden. Ook schreef ik hierboven dat we in vele opzichten een verdunde oceaan zijn. Vanuit dat oogpunt beschouwd is het dan ook zinvol om niet alleen je zout te eten maar het ook te drinken. Het is dan immers al vloeibaar en dus in een vorm die je bloed herkent, vooral als je beseft dat het enige verschil tussen de samenstelling van zoutmineralen in bloed en die in zeewater is dat bloed een ijzeren kern heeft en zeewater een natriumkern.

Hoe moet je dat dan doen? Heel simpel. Vul een glazen pot of fles met 1/3e Keltisch zeezout en 2/3e water, doe de deksel of dop erop en schud de inhoud flink. Je zult merken dat er onopgeloste zoutkorrels op de bodem blijven liggen, een teken dat het water niet meer zout kan opnemen en dus volledig verzadigd is. Logisch, want het water verzadigt namelijk bij een zoutgehalte van 26%, dus met 1/3e zout zit je daar ruim boven.

Deze geconcentreerde zoutwateroplossing wordt een ‘Sole’ genoemd en is 7 tot 8 keer zouter dan zeewater. Het is dan ook niet verstandig om de Sole rechtstreeks te drinken! In plaats daarvan los je één theelepel Sole op in een glas water. De grootte van het glas doet er niet zo veel toe, het gaat erom dat je die ene theelepel binnenkrijgt. In een normaal glas (225 cl.) kun je van gewoon kraanwater door toevoeging van een theelepel Sole het lekkerste bronwater creëren dat je ooit hebt geproefd! Je zult merken dat het water er zachtiger, bijna romiger van wordt.

Ik raad aan om ’s ochtends een glas met Sole te drinken na het wakker worden en ’s avonds voor het slapen gaan. Op deze manier voorzie je op eenvoudige en effectieve wijze je lichaam dagelijks van een complete dosis mineralen in de exacte verhouding, balans en samenstelling zoals alleen de zee deze kan bieden. De Sole kan zowel in de koelkast als daarbuiten op een koele en donkere plaats bewaard worden. Let er dat de Sole niet blootstelt aan zonlicht want dan krijg je groene algvorming, net als in de zee.

Vanwaar die naam ‘Sole’? Dit is een oud Keltisch woord dat naar de zon verwijst. Denk aan het Franse ‘soleil’ of het Spaanse ‘sol’. Ook de Kelten dronken hun zeezout. Zij zagen de zon als een mannelijke kracht die de aarde ‘bevrucht’ met zijn licht en warmte. De aarde kennen we ook vandaag nog als Moeder Aarde en ook voor de Kelten was de aarde vrouwelijk.

Regenwater dat uit de hemel valt, beschouwden de Kelten eveneens als mannelijk water. Als zeewater namelijk verdampt, wordt het gasvormig en stijgt het op en laat het de mineralen achter in de zee. Dit ‘gedestilleerde’ water komt uiteindelijk terug als neerslag, ‘hongerig’ naar mineralen. Als het eenmaal de grond bereikt, neemt het meteen zo veel mogelijk mineralen in zich op, naar beneden de aarde in. Deze mineralen zijn in vloeibare vorm dan beschikbaar voor de wortels van planten. Opnieuw zien we die bevruchting van de aarde vanuit de hemel.

De Kelten combineerden het ‘mannelijke’ regenwater met het ‘vrouwelijke’ zeezout en noemden dit mengsel ‘Sole’, omdat het zeezout gevormd wordt door zon en water. Zij beschouwden de gekristalliseerde zeemineralen als lichtkristallen, die weer vrijkomen als deze in contact komen met water. Zij geloofden dat door een Sole te drinken je dus het volle lichtspectrum tot je neemt. Is het toeval dat het Engelse ‘soul’ dezelfde uitspraak heeft als ‘sol’ en nagenoeg dezelfde spelling? Het Nederlandse ‘ziel’ lijkt op het Franse ‘sel’, het Duitse ‘Seele’ nog veel meer. Je ziel is je licht. Keltisch zeezout spreekt tot onze ziel!

Dat de zee vrouwelijk is, vinden we in diverse talen terug. Te beginnen met het Nederlands, dat het oude woord ‘baren’ kent, wat ‘golven’ betekent. Vrouwen hebben een ‘baarmoeder’, wat dus verwijst naar weeën die zich als golven naar binnen en naar buiten bewegen. Precies hetzelfde doet de zee om de zes uur en wij noemen dit ‘eb’ en ‘vloed’. De zee is de oorsprong van alle leven op aarde en het is geen toeval dat ons bloed zo veel lijkt op zeewater.

In het Frans heet de zee ‘mer’. Het Franse woord voor ‘moeder’ is ‘mère’, in het Italiaans en Spaans ‘madre’. In het Spaans heet de zee ‘mar’ en in het Italiaans ‘mare’. De moeder van Jezus heet Maria. Een vrouwelijk paard noemen we ‘merrie’. Het Chinese karakter voor ‘zee’ is een combinatie van ‘water’ en ‘moeder’. De acupunctuur maakt gebruik van centrale energiebanen die ‘meridianen’ worden genoemd. Ook de aarde heeft meridianen. Ons materiële lichaam is ons aardse lichaam. En zo zien we weer die verbinding tussen de zee en de aarde, beide vrouwelijke krachten.

Volgens mij zaten de Kelten op een interessant spoor. Het drinken van Sole mineraliseert ons lichaam en brengt ons dichter bij de blauwdruk van het leven, onze oermoeder. Dit betekent dat een Sole niet alleen goed is voor de mens, maar ook voor bodem, plant en dier.

Bodem en plant

Wanneer we Keltisch zout niet als zout zien maar als een vol-spectrum complex van mineraalzouten, dan verandert onze kijk op dit wonderbaarlijke product en worden de mogelijke toepassingen ervan veel ruimer. Vooral als je bedenkt dat de vele mineralen waar de zeeën rijk aan zijn oorspronkelijk afkomstig zijn van het land. Ooit liepen er hier op aarde gigantische hagedissen rond, dinosauriërs genaamd, en de planten en bomen waren eveneens vele malen groter. Wat zat er toen in de lucht en in de bodem dat er nu kennelijk niet meer in die hoeveelheden is? Het antwoord is zuurstof en mineralen. Er is berekend dat het zuurstofgehalte in de lucht ooit iets meer dan 30% bedroeg. Vandaag de dag is dit iets meer dan 20% en in sommige stedelijke gebieden zelfs minder dan 20%. Bovendien is zowel de lucht als de bodem vervuild. Dit betekent dat we ziek worden door zuurstof- en mineraaltekorten. Anders gezegd ontsteken de twee ‘vonken’ van het leven niet goed meer in ons.

Wat zijn de twee basis ingrediënten van zeewater? Juist ja, mineralen en zuurstof. In een gezonde, onvervuilde zee omgeving is het dieren- en plantenleven vrij van ziekte en is de levensduur minimaal twee maal zo lang als op het land. Een landschildpad kan de respectabele leeftijd van 100 jaar bereiken, maar er zijn zeeschildpadden gevonden van zeker 400 jaar! Zo’n landschildpad heeft een respectabele omvang, maar heb je ooit gezien hoe groot een zeeschildpad kan worden? En wat te denken van de gigantische walvissen en haaien die er in de zee rondzwemmen? Gedurende vele miljoenen jaren zijn de mineralen door neerslag weggespoeld naar de oceanen. Dan is het toch volkomen logisch om deze mineralen, in de juiste verdunning, weer terug te brengen naar het land?

Een veelgehoord tegenargument waar ik veel mee te maken heb, is angst voor verzilting van de bodem. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat deze angst ongegrond is (bedoelde woordspeling!). De verdunningen die ik hanteer, en waarmee ik zeer goede resultaten bereik, zijn bijzonder sterk en bij neerslag spoelen de mineralen weg om uiteindelijk weer terug te komen in de zee, een oneindige en gesloten cirkel met de natuur. De regen is ook je vriend want deze helpt de mineralen dichter bij de wortels te brengen. Bovendien is regen, als verdampt zeewater, eveneens rijk aan zuurstof. Dit is ook de reden waarom planten groener en krachtiger worden op regenwater dan op kraanwater en waarom je huisdier liever buiten regenwater drinkt dan kraanwater binnenshuis. Er kan dus van verzilting van de bodem geen sprake zijn. Daarnaast wordt het belang van natrium voor een evenwichtige bodem onderschat. We moeten beseffen dat alle mineralen ertoe doen, ook natrium.

Tot nu toe heb ik het gehad over het behandelen van bodem en plant in een buitenomgeving. Je kunt zee mineralen echter ook inzetten om je planten binnenshuis sterker en gezonder te maken, of in een kas. Hoe doe je dat dan precies? Op grond van mijn eigen ervaringen kan ik je vertellen dat een verdunning van 2 tot 3 gram Keltisch zeezout op een liter water voor de meeste planten uitstekend werkt. Dit komt neer op een vlakke theelepel Keltisch zout op een liter water. Voor een gieter met een inhoud van vijf liter is dat een vlakke eetlepel. Ga voor zwakkere planten zoals bloemen en kruiden uit van de helft van deze dosis, of zelfs nog minder.

Zorg dat je deze oplossingen zo dicht mogelijk bij de wortels van de plant toedient, daar waar ze de mineralen in zich op kunnen zuigen. Ik ben een grote voorstander van bodem- en wortelbemesting in plaats van bladbemesting. Alle groei begint immers bij de wortels. In nog sterkere verdunningen werken zeemineralen echter ook als bladbemesting.

Je zult merken dat dit complete voeding is voor je planten. Het kan zijn dat je een overdosis toedient aan een bepaalde plant of bloem. Dit uit zich in groeirem of gele of bruine bladeren. Geen nood, verdun de zoutoplossing door een tijdlang uitsluitend water toe te dienen. De meeste planten vinden dan de kracht om te herstellen en alsnog van de juiste zoutverdunning te profiteren.

Voor wie buiten op zijn balkon of in zijn tuintje of volkstuintje wil experimenteren of zelfs op deze basis landbouw wil bedrijven nog wat instructies over het aantal keren dat je zee mineraal verdunningen dient aan te brengen, afhankelijk van de bodemsoort:

• Op zandgrond minimaal zes keer per jaar, maar maandelijks of zelfs wekelijks mag ook. Doe het wel altijd op een droge dag. Hermineraliseren na neerslag is noodzakelijk, aangezien de zee mineralen door de neerslag wegspoelen.
• Op leemgrond niet meer dan drie keer per jaar. Deze grond is vaster van structuur en houdt daardoor beter de mineralen vast, zodat de planten er langer van kunnen profiteren. Altijd op een droge dag aanbrengen.
• Op kleigrond hooguit twee keer per jaar en vaak is één keer per jaar al goed. Kleigrond is nóg vaster en zoutoplossingen zouden al gauw kunnen ophopen tot een overdosis voor je planten als je een kleibodem te vaak mineraliseert.

Door planten en gewassen op zee mineralen te kweken en telen zul je de volgende verbeteringen ervaren:

• betere en snellere groei
• grotere bladeren en vruchten
• beter smakende vruchten en groenten
• een hoger mineraal- en vitaminegehalte
• winterhardheid (planten blijven groen bij vorst)
• een groter foto tropisch vermogen (de planten volgen het licht en de warmte van de zon beter, ook gedurende de winter bij weinig of geen zon)
• geen luizen of andere ongedierte

Dieren

Herkauwers met hun meerdere magen kunnen probleemloos Keltisch zeezout eten, de bacteriën in hun maag kunnen deze met gemak verwerken. Dit betekent dat het als aanvullend mineralencomplex voor koeien, schapen en geiten gebruikt kan worden door het ofwel toe te voegen aan het voer van de dieren, of door het in het drinkwater op te lossen. Zelf ben ik een voorstander van vertrouwen op de wijsheid van de dieren door ze een bak met zout aan te bieden waar ze naar eigen inzicht zout uit kunnen eten. Dit is in de Franse Guérandestreek, waar Keltisch zeezout vandaan komt, al eeuwenlang het gebruik.

Voor je huisdier werkt het eveneens. Maak een Sole op basis van 1/3e zout en 2/3e water, zoals hierboven beschreven. Huisdieren zijn kleiner en lichter dan mensen, dus ga uit van minimale doseringen. Het kan handig zijn om een pipetflesje te gebruiken, zodat je de Sole in de drinkbak kunt druppelen. In de honden- en paardenwereld wordt al vaak gebruik gemaakt van een bepaald zeewier, IJslands mos genaamd, als aanvulling op het voer, dus waarom geen zee mineralen?

Mineraalrijke planten zijn goed voor mens en dier. De reden waarom de wilde zwijnen het in de Nederlandse bossen zo goed doen, is omdat bosgrond rijk is aan mineralen en dus zijn de planten die in die grond groeien dat ook. De dieren die deze planten weer eten, zijn gezond door diezelfde mineralen. Alles begint bij de bodem. In het geval van grazers is het van belang om te benadrukken dat gras volledig correspondeert met de bodem, dat wil zeggen dat gras alle in de bodem aanwezige mineralen in zich opneemt. Terwijl andere planten een keuze maken uit het aanbod aan mineralen lust gras ze allemaal! Ik ben dan ook een voorstander van op gras gebaseerde veehouderij, vooral als het gras met zee mineralen geteeld wordt.

Wist je dat een Franse arts genaamd René Quinton begin vorige eeuw een zwervershond liet leegbloeden en de aders van de hond vulde met verdund zeewater en dat deze hond binnen zes dagen volledig schoon bloed had en nog lang in goede gezondheid overleefde? Wist je dat een andere Fransman, Alexis Carrèl, een kippenhart meer dan 37 jaar in leven hield in een zeewateroplossing? Keltisch zeezout komt van het ‘bloed der aarde’, de zee, en hierboven heb ik al de relatie tussen de zee en het bloed van mens en dier beschreven.

‘Tandpasta’

Tegenwoordig bestaat er een merk tandpasta op basis van zout. Overigens is dit zout geen zeezout maar natriumbicarbonaat, ook wel ‘zuiveringszout’ genoemd. Er is niets mis met zuiveringszout, maar waarom niet gewoon enkele korreltjes Keltisch zeezout in je mond stoppen, even wachten tot je speeksel deze oplost en dan beginnen met poetsen? Ik doe het dagelijks en heb er wittere, schonere en gladdere tanden door gekregen! Het zout prikt en bijt niet omdat het zo zacht van karakter is, in tegenstelling tot andere zouten, die een veel hoger gehalte aan natriumchloride hebben. Tip: vergeet ook niet je tong te poetsen en laat na het poetsen het mengsel van speeksel en zeezout nog enkele minuten door je hele mond gaan voordat je het uitspuugt, dit ontsmet de gehele mondomgeving. Een betere en goedkopere ‘tandpasta’ is er niet te vinden!

Badzout

Een zeer gezonde toepassing van Keltisch zeezout is om er een bad in te nemen. Misschien is het een goed idee om een isotone oplossing te maken, oftewel een oplossing die gelijk is aan het zoutgehalte van ons bloed, namelijk 0,9%. Rond het af naar 1%, dat is handiger. Bedenk dat je huid het grootste orgaan van je lichaam is en de zee mineralen in het badwater door je huid rechtstreeks in het bloed terechtkomen. Een hypertone zoutoplossing kan echter ook. Hiermee wordt bedoeld dat het zoutgehalte groter is dan die van het bloed. Zeewater is zo’n hypertone oplossing. Het zoutgehalte in zeewater is 3 of 4%. Menigeen die huidklachten heeft ziet deze als sneeuw voor de zon verdwijnen na een duik in de zee.
Etc.

Dit zijn slechts enkele toepassingen van Keltisch zeezout. Ongetwijfeld zijn er nog veel meer. Ik moedig je aan om andere, creatieve toepassingen te verzinnen. Graag hoor ik hiervan, hieronder mijn emailadres.

Mike Donkers

keltischzeezout@gmail.com

www.keltischzeezout.com

Keltisch zeezout met zijn 84 mineralen en spoorelementen een brok gezondheid

Gebruik Keltisch zeezout:bevorder jouw gezondheid, en die van planten en de bodem!

Mike Donkers © 2010

Een zak ongeraffineerd zoutzout met de ‘Sole’-oplossing ernaast. (klik voor lead naar verkoopkanaal)

De voorvoegsels ‘sal’, ‘sel’ en ‘sol’ slaan allemaal op zout. Misschien had je er nooit bij stil gestaan maar het woord ‘salaris’ slaat van oorsprong op uitbetaald krijgen in zout. Romeinse ‘sol’daten kregen namelijk gedeeltelijk hun ‘sol’-dij uitbetaald in zout.

Het woord ‘sol’ verwijst feitelijk naar ‘sol’, dus naar zonne-energie. Zout was ooit geld, zout was handel. Wat te denken bijv. van de Engelse woorden ‘to sell’ of ‘sale’. Zout is van oudsher belangrijk geweest, maar van daag de dag zit zout in het verdomhoekje. Hoe kan dat?

Er is veel misinformatie en zelfs bewuste desinformatie over zout. Er is zout dat heelt en zout dat doodt. Tijd om een en ander met een grote korrel zout te nemen.

Er doet een door de zoutindustrie verspreid hardnekkig fabeltje de ronde dat er geen verschil zou zijn tussen zeezout en tafelzout, omdat het toch allemaal natriumchloride is. En als er al wordt toegegeven dat zeezout uit andere mineralen en spoorelementen bestaat naast het dominante natriumchloride, wordt dit arrogant afgedaan als ‘zeer kleine hoeveelheden die te verwaarlozen zijn’. Maar niets is minder waar!

Geld als oorzaak..
Maar waarom is zeezout dan zo ondergesneeuwd..? Het antwoord hierop heeft, zoals zo vaak, te maken met geld. De waarheid is dat zout voor menselijke consumptie slechts 1% van de markt vormt van de zoutindustrie, en dat zo’n 93% van de wereldwijde zoutproductie voor industriële doeleinden is. De chemische industrie vereist uitsluiten pure natriumchloride en aangezien dit de meerderheid vormt voor de klandizie van de zoutfabrikanten is de norm voor zout een chemische norm geworden. Hierbij worden alle natuurlijke elementen in zout weggeraffineerd, omdat ze als ‘onzuiver’ voor de genoemde industriële processen worden gezien.

Dan blijft nog zo’n 7% over voor voedingsdoeleinden; hiervan gaat 6% als conserveermiddel voor voeding gebruikt worden. Hierdoor blijft er dus slechts 1% over, dat op de markt gebracht wordt als ‘tafel’-  of  ‘keukenzout’.

Waarom is deze zuivere natriumchloride dan niet geschikt?
Dit zout zou echter ver uit de buurt van een tafel of keuken moeten blijven! Net als pure H2O rooft dit ‘pure’ zout mineralen uit het lichaam, omdat de hongerige natriumchloride de neiging heeft zich te binden aan andere mineralen, zoals dat ook van nature hoort in een zoutkristal. De oplossing is dus simpel: gebruik ‘gewoon’ ZEEZOUT!

Natuurlijk gewonnen zeezout is puur, ongewassen, ongedroogd en ongeraffineerd ruw zout dat nog vochtig is. Dit vocht is alleen al belangrijk omdat magnesium een waterminnend mineraal is dat verloren gaat bij het wassen en drogen. Puur, onbewerkt zeezout bestaat uit maar liefst 84 mineralen en spoorelementen die allemaal in de juiste verhouding, samenstelling en balans staan ten opzichte van elkaar en zo een perfecte synergie vormen, die de “oersoep” is van het leven.

Keltisch zeezout
Dit keltische zeezout wordt handmatig gewonnen volgens een traditionele, meer dan 2000 jaar oude Keltische methode in de Guérande-streek in Bretagne, Frankrijk. Water uit de koude zeestroom van de Atlantische Oceaan wordt via een ingenieus kanalenstelsel geleid naar ondiepe kleimoerassen. De zure klei in deze moerassen neutraliseert tot op zekere hoogte het zeer basische zeewater.

De eigenschappen en invloed van ongeraffineerd zeezout op levende organismen zijn indrukwekkend.

Zeewater heeft van nature een natriumgehalte van 97 tot 99 procent, maar na de interactie van het Altantische zeewater met de bodem in de Keltische kleimoerassen wordt het natriumgehalte teruggebracht tot net onder de 90 procent. Dit maakt Keltisch zeezout het meest natrium arme zeezout ter wereld. Bovendien vermengt het zeezout zich met de kleimineralen waardoor het een grijze kleur krijgt. Dit komt de mineralen inhoud van het zout alleen maar ten goede!

De kleimoerassen hebben daarnaast ook een zuiverende werking. Het zeewater wordt via kanalen van het ene moeras naar het andere geleid, waarbij de moerassen fungeren als een soort natuurlijke zuiveringsmethode, doordat microben in de klei onzuiverheden in het zeewater neutraliseren. Het gehele proces duurt zo’n twee weken, waarna het zoute water verzameld wordt in een bassin waar het verdampt door de zon, zodat alleen de zoutkristallen overblijven. De zoutwinner (‘paludier’) schept het zout daarna handmatig op.

De zoutwinner springt naar een nieuw basin om het kostbare ‘Fleur de Sel’ te oogsten.. (klik voor lead)

Het zout wordt niet gewassen, niet gedroogd en niet geraffineerd, dus de mineralenbalans blijft volledig intact. Bovendien tonen tests aan dat het zout 100 procent vervuilingsvrij is door deze aloude zuiveringsmethode.

Keltisch zeezout bevat ruim tachtig mineralen en spoorelementen die allemaal in de perfecte verhouding, samenstelling en balans ten opzichte van elkaar staan. Dit is zichtbaar in de kristallen die van uiteenlopende grootte zijn en de zeer complexe, zachte smaak waarin behalve zouttinten ook zoet- en zelfs bittertinten proefbaar zijn!

Sole
De Kelten maakten een oplossing van zeezout en regenwater, die ze ‘Sole’ noemden, en dronken dit dagelijks. Mits je het niet overdrijft is dit een volkomen veilig en uitgebalanceerd supplement, waarmee je jezelf op een goedkope en  efficiënte manier dagelijks kunt mineraliseren en alkaliseren om ziekte en verzuring tegen te gaan.

Dit is niet zo vreemd, als je bedenkt dat:

• we als baby’s in de baarmoeder in een zout badje liggen dat we ‘vruchtwater’ noemen en dat verdacht veel lijkt op een verdunde oceaan en ons hersenvocht eveneens een zoutbad is.
• ons bloed zout smaakt, evenals ons zweet en onze tranen, bloed voor 0,9 procent uit mineraalzouten bestaat en de samenstelling ervan voor 98% identiek is aan zeezout.
• we op maar liefst drie cruciale niveaus een verdunde oceaan zijn, te weten ons bloedplasma, ons lymfatisch stelsel en het vocht dat onze cellen omringt.
• diarree wordt verholpen met een simpele water- en zoutoplossing en we zoutoplossingen toegediend krijgen in een ziekenhuis om ons in leven te houden.

Het recept is 1/3 zout met 2/3 water!
Het recept is eenvoudig: vul een glazen pot(je) of fles voor eenderde met Keltisch zeezout, vul af met 2/3 zuiver water en schud met het deksel of de dop erop enkele keren krachtig. Het water raakt verzadigd en kan niet meer dan 26 procent zout opnemen, dus er zullen korrels overblijven op de bodem die niet meer oplossen. Deze kun je voor een volgende oplossing gebruiken.

Mits je de Sole ofwel buiten de koelkast bewaart buiten direct zonlicht ofwel in de koelkast is deze oneindig houdbaar. Een natuurlijk mineralensupplement dat het eeuwig leven heeft, wat denk je dat het met jou gaat doen?

Doe van deze Sole een theelepel in een glas water van 250 centiliter en drink dat elke dag ’s ochtends op een nuchtere maag en eventueel ook ’s avonds voor het slapen gaan. Je geeft je lichaam dan een evenwichtig menu van ruim 80 mineralen en spoorelementen in een vloeibare vorm die het bloed herkent en direct in zich opneemt en transporteert naar de cellen. Voor je cellen zijn dit zogeheten ‘electrolyten’, die de electro-magnetische communicatie tussen je cellen verbeteren..!

Zonlicht en water
De term ‘electrolyt’ verwijst naar ‘electrisch licht’. Interessant genoeg verwijst de Keltisch benaming ‘Sole’ naar de zon, de grootste bron van licht op onze planeet. Zeezout is een product van de interactie tussen zonlicht en water. Zoutkristallen zijn de enige kristallen die oplossen in water en moeten gezien worden als geconcentreerd, vol-spectrum licht.

Een Sole mineraliseert en alkaliseert dus niet alleen, het leidt ook letterlijk en figuurlijk tot verlichting! Deze wijsheid vinden we in onze taal terug: een ander woord voor zout is ‘halyt’, dat ‘heilig licht’ of ‘heel licht’ betekent..!

Tandpasta
Sommige mensen poetsen dagelijks hun tanden, tandvlees en tong met een paar korreltjes Keltisch zeezout en hebben er in korte tijd wittere tanden, sterker tandvlees en een schonere tong door gekregen. Bang zijn om het glazuur van je tanden te verliezen hoef je niet, want je krijgt van dit zachte zout zeer gladde tanden en er komt alleen maar glazuur bij.
Laat na het poetsen het zout, dat zich heeft vermengd met het speeksel, nog enkele minuten rondgaan in de mond waarmee dagelijks de gehele mond ontsmet wordt en wordt voorzien van een basisch milieu.

Complete voeding

De zoutwinner (‘paludier’) schept het zout handmatig op.

Keltisch zeezout is niet alleen goed voor de mens, maar ook voor de bodem en de planten die daarin groeien. Ze hebben niet veel nodig, houd als juiste dosis aan 2-3 gram Keltisch zeezout (een vlakke theelepel) op een liter water. Dit is een dosis waar de meeste planten op gedijen.

Bloemen en kruiden hebben echter minder nodig, je kunt dan de dosis halveren of zelfs nog minder toedienen. Mocht je groeirem krijgen of gele of bruine bladeren, dan is er sprake van een overdosis (verzilting). In dat geval een tijdje uitsluitend water toedienen ter verdunning, de kans is erg groot dat de plant er alsnog bovenop komt. Zorg dat je de zoutoplossing toedient aan de bodem zo dicht mogelijk bij de wortels van de plant(en). De bodem moet bevochtigd
worden, niet drassig gemaakt.

In de buitenlucht moet je rekening houden met het feit dat de zeemineralen wegspoelen door neerslag bij losse,  waterdoorlatende grond (zand of leem), waardoor de noodzaak om te remineraliseren ontstaat. Klei houdt water zeer goed vast, dus daarbij speelt dit fenomeen niet zo. Houd daarom bij zandgrond in de buitenlucht een regime aan van minimaal zes keer toedienen van zeemineralen (vaker mag ook, dit maakt bij zandgrond niet zo veel uit), bij leemgrond drie keer per jaar en bij kleigrond één, hooguit twee keer per jaar. Dien de oplossingen altijd toe op een droge dag maar niet in vol zonlicht.

Onderzoek naar zuiver NatriumChloride (tafel- en keukenzout)
Er is veel onderzoek gedaan naar geïsoleerd natriumchloride voor onze gezondheid. Doktoren weten niet zo goed wat ze ermee aanmoeten, want als je er teveel van neemt is het gif en is het schadelijk voor de nieren en drijft het de bloeddruk op, maar als je er te weinig van neemt is het ook niet goed.

Er is echter niet of nauwelijks onderzoek gedaan naar puur en ongeraffineerd zeezout waarin alle mineralen en spoorelementen bewaard zijn gebleven. Veel ‘wetenschap over zout is afkomstig uit de VS waar ze bekend zijn met uitsluitend tafelzout niet bijv. het pure ” sel gris’ (grijs zout) of  ‘fleur de sel’ (bloem van het zout). Zoals dat in de Franse Guerandestreek in Bretagne nog traditioneel en handmatig wordt gewonnen volgens een meer dan 2000 jaar oude Keltische methode.

Het zij nogmaals gezegd:
Puur, onbewerkt zeezout bestaat uit maar liefst 84 mineralen en spoorelementen die allemaal in de juiste verhouding, samenstelling en balans staan ten opzichte van elkaar en zo een perfectie synergie vormen, die de letterlijk de “oersoep” is van het leven.

Dit soort zeezout wordt geadviseerd en besproken in deze 3 boeken van Dr. Fereydoon Batmanghelidj. (HIER)

Wij hebben hier reeds aandacht aan besteed in eerdere artikelen over deze arts, een visionaire man. Een man die vooral de natuur omhelst in haar mogelijkheden tot voeding en genezing van ons fysieke en mentale lichaam! HIER vind je het artikel op WantToKnow over water. (klik op de covers voor de link naar de uitgever, Succesboeken)

Mike Donkers over Sel Gris: Keltisch Zout

De voorvoegsels ‘sal’, ‘sel’ en ‘sol’ slaan allemaal op zout. Misschien had je er nooit bij stil gestaan maar het woord ‘salaris’ slaat van oorsprong op uitbetaald krijgen in zout. Romeinse ‘sol’daten kregen namelijk gedeeltelijk hun ‘sol’dij uitbetaald in zout. Het woord ‘sol’ verwijst naar zonne-energie. Zout was ooit geld, zout was handel. Wat te denken bijvoorbeeld van de Engelse woorden ‘sell’ of ‘sale’. Zout is van oudsher belangrijk geweest, maar vandaag de dag zit zout in het verdomhoekje. Hoe kan dat? Er is veel misinformatie en zelfs bewuste desinformatie over zout. Er is zout dat heelt en zout dat doodt. Tijd om een en ander met een grote korrel zout te nemen.

De chemische naam voor zout is natriumchloride (NaCl). Zoals de naam al zegt, bestaat volgens de chemie zout uit slechts twee elementen: natrium (Na) en chloride (Cl). Dit komt omdat natrium en chloride de meest dominante elementen in zout zijn, de bindende kern voor de andere elementen in natuurlijk zout. Net als met de chemische naam voor water, H2O, zien we dat de chemie uitsluitend uitgaat van een ‘uitgeklede’ basis. De chemie heeft daar een goede reden voor, want voor chemische toepassingen is er niet meer vereist dan H2O en natriumchloride. Maar, net als met H2O, blijft de vraag: waarom wordt er voor menselijke consumptie uitgegaan van een chemische definitie die niet alleen incompleet is voor voedingsdoeleinden, maar zelfs ronduit schadelijk?

Het antwoord hierop heeft, zoals zo vaak, te maken met geld. De waarheid is dat zout voor menselijke consumptie slechts 1 procent van de markt vormt van de zoutindustrie. Ongeveer 93 procent van de wereldwijde zoutproductie is voor industriële doeleinden. De chemische industrie vereist uitsluitend pure natriumchloride. Aangezien dit de meerderheid vormt voor de klandizie van de zoutfabrikanten is de norm voor zout een chemische geworden en worden alle natuurlijke elementen in zout weg geraffineerd, omdat ze als ‘onzuiver’ worden gezien. Dit laat nog zeven procent over voor voedingsdoeleinden. Zes procent daarvan wordt gebruikt als conserveermiddel voor voeding, waardoor er slechts 1 procent overblijft dat op de markt gebracht wordt als ‘tafelzout’ of ‘keukenzout’. Dit zout zou echter ver uit de buurt van een tafel of keuken moeten blijven! Net als pure H2O rooft dit ‘pure’ zout mineralen, omdat de hongerige natriumchloride de neiging heeft zich te binden aan andere mineralen, zoals dat ook van nature hoort in een zoutkristal.

Er doet een door de zoutindustrie verspreid hardnekkig fabeltje de ronde dat er geen verschil zou zijn tussen zeezout en tafelzout, omdat het toch allemaal natriumchloride is. Als al wordt toegegeven dat zeezout uit andere mineralen en spoorelementen bestaat naast het dominante natriumchloride, wordt dit arrogant afgedaan als ‘zeer kleine hoeveelheden die te verwaarlozen zijn’. Niets is minder waar! Natuurlijk gewonnen zeezout is puur, ongewassen, ongedroogd en ongeraffineerd ruw zout dat nog vochtig is. Dit vocht is alleen al belangrijk omdat magnesium een waterminnend mineraal is dat verloren gaat bij het wassen en drogen. Puur, onbewerkt zeezout bestaat uit maar liefst 84 mineralen en spoorelementen die allemaal in de juiste verhouding, samenstelling en balans staan ten opzichte van elkaar en zo een perfecte synergie vormen, die de ‘oersoep’ is van het leven.

Er is veel onderzoek gedaan naar geisoleerd natriumchloride voor onze gezondheid. ‘Doktoren’ weten niet zo goed wat ze ermee aanmoeten, want als je er teveel van neemt is het gif en is het schadelijk voor de nieren en drijft het de bloeddruk op, maar als je er te weinig van neemt is het ook niet goed. Er is echter niet of nauwelijks onderzoek gedaan naar puur en ongeraffineerd zeezout waarin alle mineralen en spoorelementen bewaard zijn gebleven. Veel ‘wetenschap’ over zout is afkomstig uit de VS waar ze bekend zijn met uitsluitend tafelzout niet bijvoorbeeld het pure ‘sel gris’ (grijs zout) of ‘fleur de sel’ (bloem van het zout). Zoals dat in de Franse Guerandestreek in Bretagne nog traditioneel en handmatig wordt gewonnen volgens een meer dan 2000 jaar oude Keltische methode.

Daarnaast is er veel desinformatie die verspreid wordt door de traditionele media. In een uitzending van het programma Keuringsdienst van waarde uit 2008 werd wederom de mythe onderstreept dat er essentieel geen verschil bestaat tussen tafelzout en zeezout. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ik niet helemaal ontevreden was over deze uitzending. Zo werd er aangetoond dat wat verkocht wordt als ‘zeezout’ niets meer is dan steenzout dat wettelijk ‘zeezout’ genoemd mag worden omdat het ‘oude zeebodem’ is. Landzout is absoluut geen zeezout. Landzout is weliswaar in het land opgesloten zeebodem maar daarmee houdt meteen de vergelijking op, want het mist datgene wat echt zeezout nu juist zo uniek maakt, namelijk de interactie tussen zonne- en waterenergie, de twee meest leven scheppende energieën op aarde.

Puur, onbewerkt zeezout bestaat uit maar liefst 84 mineralen en spoorelementen die allemaal in de juiste verhouding, samenstelling en balans staan ten opzichte van elkaar en zo een perfectie synergie vormen, die de ‘oersoep’ is van het leven. Dit maakt dat de mineralenbalans en –samenstelling in het droge en donkere land niet meer gelijk is aan die van echt zeezout. Bovendien zijn deze zoutmijnen exact dezelfde als waar het geraffineerde industriële zout, de pekel en het tafelzout vandaan komt, zoals ook in de uitzending te zien is. Dat dergelijk ‘zeezout’ vaak onder andere namen als bijvoorbeeld ‘oerzout’ zelfs in natuurvoedingswinkels te vinden is, is ronduit schandalig. Tot zover klopt de informatie in de uitzending van Keuringsdienst van waarde. De programmamakers hebben echter verzuimd een kijkje te nemen in Guerande om te zien hoe ze daar zout winnen. Dat zout bevat wel zonne- en waterenergie en het volle spectrum aan mineralen en spoorelementen. Ze hadden de ondiepe zoutmoerassen kunnen filmen die een speciale bodem hebben van zure klei en het natriumgehalte terugbrengen naar zo’n 90 procent tegenover de 97 tot 99 procent in andere zeezouten. Het is deze klei die het ‘sel gris’ zijn grijze kleur geeft.

Ze hadden kunnen filmen hoe de bovenste laag van 1 tot anderhalve centimeter door vrouwen (vanwege hun fijnere motoriek) eraf geschept wordt en ongewassen en ongedroogd verkocht wordt als ‘fleur de sel’ en vervolgens de mannen (de paludiers) het overgebleven zout op een hoop harken om het ongewassen en ongedroogd te verkopen als ‘sel gris’. De programmamakers hebben eveneens verzuimd om studies te noemen die aantonen dat het Keltische zoutwinningsproces een zuiveringsproces is, waarbij de microben in de kleibodems van de zoutmoerassen een zuiverende, werking hebben, wat leidt tot honderd procent vervuilingsvrij zeezout. Ze hadden kunnen vermelden dat de mineralen en spoorelementen in echt zeezout wel degelijk effectief zijn, juist vanwege hun kleine hoeveelheden.

Hoe verklaar je anders dat er overlevenden waren van de atoombommen in de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki die geen stralingsziekte hadden door het consumeren van producten uit de zee? Nucleaire straling tast bij uitstek de schildklier aan, maar kennelijk rekende dat kleine beetje jodium in combinatie met andere zeemineralen hier probleemloos mee af! Wellicht hadden ze een experiment van de Duits-Amerikaanse bioloog Jacques Loeb (1859-1924) kunnen aanhalen waarin Loeb probeerde zeewater te recreëren door natriumchloride toe te voegen aan water in dezelfde hoeveelheid als in zeewater. Zeevissen die in dit water zwommen stierven. Kennelijk waren de relatief kleine hoeveelheden andere mineralen en spoorelementen naast natriumchloride wel degelijk van levensbelang, net zoals ze dat bij de de overlevers van Hiroshima en Nagasaki waren.

Misschien was het de moeite waard geweest om melding te maken van de Fransman Rene Quinton (1886-1925) die met zeewaterverdunningen mensen wist te genezen van degeneratieve ziektes van zijn tijd, waaronder tuberculose en cholera. In 1 extreem experiment liet Quinton zelfs een zwerfhond leegbloeden en vulde de aderen van de hond met verdund zeewater. De hond had binnen enkele dagen volledig nieuw bloed van de zuiverste kwaliteit en leefde nog een lang en gezond leven. Een soortgelijk experiment is ook gedaan met chlorofylverdunningen toegediend aan ratten in plaats van bloed met dezelfde verbluffende resultaten.

Door zeemineralen te gebruiken als bemesting voor de grond maak je gebruik van de natuurlijke mineralenbalans in zeewater en bedrijf je landzout in volledige harmonie met de natuur.

De Spaanse veroveraar Ponce de Leon (1840-1925) voer over de zeven zeeën op zoek naar de Fontein der Eeuwige Jeugd. Wat hij niet besefte dat hij al die tijd dat hij eroverheen voer de fontein al had gevonden! Niet voor niets is menselijk vruchtwater een verdunde oceaan en is het Franse woord voor ‘zee’: la mere (de moeder). De zee is een soort baarmoeder die door middel van ‘weeën’ eb (samentrekken) en vloed (loslaten) veroorzaakt. Dat zout heilig is en met licht te maken heeft, blijkt ook uit het woord ‘halyt’. Een ander woord voor zout, dat ‘heilig licht’ of ‘heel licht’ betekent. De Fransen noemen zeezout van oudsher ‘l’or Blanc’ (wit goud). Met recht, want echt zeezout bevalt het volledige spectrum aan lichtenergie en de elektromagnetische informatie van alle elementen op aarde. Deze elementen en hun informatie corresponderen rechtstreeks met alle vloeistoffen in ons lichaam. Niet in de laatste plaats ons bloed.

Dat het zout der aarde ook letterlijk goed is voor de aarde blijkt uit de experimenten van de Amerikaanse KNO-arts Maynard Murray (1910-1983). Murray maakte zich zorgen om het groeiend aantal kankergevallen dat toen in de VS ontstond als gevolg van giftige landbouwmethodes en zinde op een manier om hier iets aan te doen. Hij werkte in een ziekenhuis dicht bij de zee en ging tijdens zijn pauzes vaak naar de zee om op andere gedachten te komen. Murray ontwikkelde de theorie dat het de mineraalzouten zijn die zo veelvuldig in de zee voorkomen die leiden tot volmaakte gezondheid van alle dieren en plantenleven in een gezonde zeeomgeving. Zonder celverzwakking en celsterfte en dus ook zonder ouderdom en degeneratie. En niet alleen dat, maar ook lang levendheid: er zijn zelfs zeeschilpadden gevangen die ruim 400 jaar oud waren!

Volgens Murray zijn al deze zouten in de zee terechtgekomen door wegspoeling van het land als gevolg van neerslag. Vanuit die logica gezien lag het voor hem voor de hand om deze in de juiste verdunning weer te recyclen op het land. Door zeemineralen te gebruiken als bemesting voor de grond maar je gebruik van de natuurlijke mineralenbalans in zeewater en bedrijf je landbouw in volledige harmonie met de natuur. De zee bevat een onuitputtelijke voorraad mineralen en door neerslag spoelen deze weer terug naar de zee. Denk ook aan de levensenergie en informatie die je via zeemineralen toevoegt aan de aarde. Niet voor niets is de titel van Murray’s boek Sea Energy Agriculture. Geen wonder dat de Fransen hun Keltische zeezout ‘wit goud’ noemen. Eet echter het toxische, geraffineerde tafelzout en je hebt wit gif.